Sabırla,korkmadan
En yalın haliyle
Bir muamma ceseratle
Oturacağız ayrılıktan esen rüzgarın karşısına
Benim yolumdan geçenlerin
Ne yaptıysam olmadı
Gitti bir gece ansızın
Ne sitem ne hüzün kalmadı
Ben yokken güldüğün an başlar sızım
Enikonu düşünmeden kalmayı
Bir gözün
Hem bu kadar ölüm saçıp
Hem şairane çağrışımlar
Yaptığına hangi kul şahit oldu bilemem
Çünkü senin kalbin
Son veda bu,tıpkı ağaçların dallarına vuran
Ay ışığı gibi
Belki kaynağı başka yerden ama
Oldukça güçlü ve kuvvetli
Bizi ayırabilecek kadar
Aşkla süslenen çicekler gibi sevdamız
Veda ediyorum son serseri şansıma
Sinsi aşkta saklanıyor kalbimdeki sefa
Son bir kez bakmak gözlerine derin uçurum
Söyle uçurumdaki talihsiz kar tanesine dokunmasın sana
Heba ediyorum umutlarımı aynadaki yağmura
Yüreğimize değmesin kar tanesi
Üşümesin kalplerimiz
Bitmesin hiç aşkımız
Söyle ellerine bırakmasınlar beni
Birazdan kudurur içimdeki deniz
Üzüldüğünü duyunca
İsteyipte konuşamamak
Ne kadar zor bir şey biliyor musun?
Hissetiklerini kağıda döküp
Yüzüne haykıra haykıra söyleyememek
Hep bir dilsizlik,hep suskunluk
Dudaklarımızdan dökülen sözler yok
Koparmasınlar seni benden
Sen benim şuursuz sevgilim
hayalim herşeyim...
Ne garip bir şey miş ölmek
yeni yıla umutsuz girmek
Gözlerim kapalı düşündüm seni hep
Kalbime, aşkını hibe et
Ve fakat borçludur gözlerin
Değmediği günleri silsem de
Ne fayda
Hissiz ve mutasır bir evrimdir
İçimdeki körpe gurur
Tamda bugün
İlk yeşertileri gönlümün
Ayakkabısız nice çocuk
Üstüme basıp geçti
Tamda bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!