Empati... Şiiri - Cem Öztekin

Bak!
Koca İzmir uykuda...
Bir sen bir ben mi kaldık...
Hadi ben;
zilini zurnasını
Emanetçiye bırakmış bir sarhoşum...
Bir de üstelik!
Aşığım adamakıllı...
Bir de şu yüzüme vuran lodos
Şu bulutları kucaklayan ay
ve şu dalga sesleri...
Çıldırtıyor adamı!
Kusura bakma
Gecenin bu isimsiz saatinde
Sana bir isimde bulamadım
Bulsam da söylemezdim zaten...
Ben hiç bir şeye İsim koyamadım!

Sana köpek de demek istemiyorum…
İnsanımsıları hatırlatırsın bana
Her gün biraz daha köpekleşen...
Sana sen demek istiyorum
Çünkü...
Sana sen demek hoşuma gidiyor
Tuza tuz
taşa taş demek gibi...
İçimden geldiği gibi yani...
Bir kalp atışı kadar ritmik ve sıradan...

Aslında ne çok ortak noktamız var
Sen sokak köpeği/sin!
Ben sokak adamı...
Sen de acıkırsın!
Ben de...
Sen ekmeğini çöpten çıkartırsın
Ben taştan...
İkimizin de umutları var/kırık
İkimizi de tekmelemiş bu insanlar
İkimizi de aldatmışlar...
Aslında içimiz de aldanmışlar…
Çok ortak noktamız var…
İkimizle de dost olamamışlar...