Penceremin önünde, izlerken son baharı
Sararan yapraklar ,sürüklenirken rüzgarla
Bende sürüklenirim derin... anılarla
Ve bulurum kendimi , eski bir oyma sandıkta
Bir çerçeve içinde donmuş zaman,
Gözlerinden süzülür ince bir duman,
Sessiz feryatlarda gizlice yanan,
Resimde ağlayan bir kadın var.
Kirpiğinde asılı yağmur damlası,
Sessizce süzüldü gün batımı,
Gök, hüzünle kızıl ve griye boyandı.
Ve ben izledim,
Ruhların göçünü bir nehir gibi.
Bir zamanlar gülüşler vardı burada,
Bir fırtına koptu İzmir ilinde
Çektiler ipimi kaldım derinde
Bilmezler ne çektiğimi, kaderim dillerinde
Ruhum uçar göklerde ,annemle.
Anne .. sen mi geldin ?
Kapı çaldı, acaba annem mi?
Kulağıma gelen ses senin mi?
Derin kuyular dayım çıkar beni
Büyümek..
İçindeki uçuşan kelebeklerin ölmesi
İçinde açan çiçeklerin solmasıymış.
Oysa ne çok isterdim küçükken büyümeyi
Hep büyümek isterdim.
Gel ki , konuşayım gözlerinle
Bakışların, ta.. iliklerime dokunsun
Ne sesini duyarım ne kokunu
Sadece bak gözlerinle yeter.
Yedi yıl değil sanki yedi asır oldu
E)-Sana baktığımda,her şey siliniyor gözlerimden
Kirpiğimin gölgesine saklanan hüzünler kayboluyor.
Bir anda dallarım çiçekleniyor
Bana baharı getiren kadın
Sen benim ikinci baharımsın.
K--) Var git yoluna be adam,
Ben alışık değilim,öyle süslü sözlere aptallaşırım.
Unuttuğum duyguları,yeniden gün yüzüne çıkarma
Var git yoluna , vebalime bulaşma.
Mutluk kim... ben kim , korkuyorum.
Var git yoluna be adam, var git yoluna.
Gittiğinde günlerden cuma,aylardan temmuzdu,
Duydum haberini , bir köşede ağladım
Sonsuz... bir acı çöktü içime.
Oysa , yaşanacak ne güzel ,günler vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!