Tek bir gün değil, her gün hatırlatmalı
insan kendine. Düşüncelerimizin asılmadığı
bir geleceğe umutla bakmalı. Umutla
yeşertmeli yurdun dört bir yanını.
'' Sen yanmazsan, ben yanmazsam, biz yanmazsak, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa. '' Nazım'ın sözlerini hatırlamalı.
Hep mi acı çekmeli insan,
Bu acılara tarif yok.
Yetmez binbir lisan,
Anlayacak arif yok.
Boşlukta belli oldu ateş,
Pür hevesim seni tanımaya,
Efsunlu ellerini tutmaya.
Pür ihtizaz her zerrem sana,
Yer gök bile senden yana.
Müteşekkirim hayatıma girdiğin için,
Çocuktur evin neşesi derler de,
İlk fırsatta soldururlar gülmelerimizi.
Bir çiçeği doğasından koparır gibi
Birer birer, yok ederler gülmelerimizi.
Avuç içlerimiz terler korkudan,
Sesimi duyacak kulaklar sağır,
Dil susar ama yüzüm bağır bağır,
Aşkından yanıp kül olan,
Kalbin yükü ağır.
İçim sıkışıyor,
bir şeyler kopuyor oralarda.
Acaba sen yoksun diye mi,
benim diyarlarımda ?
Hapsoluyorum sensizlik zindanına,
Bilseydin olur muydun yanımda ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!