Hangimiz bilebilirdik ki ?
Ana rahminden çıkıp, derde ortak olacağımızı.
Adımızla yaşayıp, anlamımızla yol alacağımızı.
Hangimiz bilebilirdik,
Kardeş olup, düşman gibi yaşayacağımızı.
Şöyle güzel, böyle içten,
bir güler dünyanı sarmaşıklar sarar,
bazen haşin bir bakış atar,
korkarsın,
ama bilirsin içinde koca,
iyi bir kalp yatar.
Evlat olmaya çalışıyoruz bugünlerde ,
Şarkılarda arıyoruz hayatı .
İnsan olmaya gayret ediyoruz bugünlerde,
Unutuyoruz aramamız gereken saygıyı.
Ölmemeye çalışıyoruz bugünlerde,
Tedbir bizden , takdir Allah'tan.
Gün eseri, gün sonu.
Çabalarımızın nihayeti.
Aslının vuku hali.
Bedenin ruhtan kuruluşu.
Sevdanın son vuruşu.
Biten satırların ehemmiyeti.
Çok beklersin gelmesini ,
Gelip de seni sevmesini,
Sevip de içine çekmesini ,
Daha çok beklersin.
Çok beklersin onu ,
Dönüşü olmayan bir yerdeyiz,
Feriştahı geldi dönemedik.
Biz munis bercesteleriz,
Ne güzeller geldi de göremedik.
Artık tükendi şiirler, söylenmez oldu.
Şimdi sessiz bir limanda öylece oturmaktayım,
Günün ağrımasını beklerken sende kalmaktayım.
Yürüyorum, bomboş bir sokaktayım,
Soğuktan ellerimi saklamaktayım.
Rüya gibi bir gerçekle yüzleşmek,
Belki de en zoru benimsemek,
Katlanmak bu hayasız dünyaya,
Her şeye rağmen sevebilmek.
Gönül yüklerimiz gemiye bırakmak,
Uhuletle ve suhuletle ,
Bekledim gelmeni,
Adeta Erdem Beyazıt gibiyim,
Kendime mesken ettim şiiri.
Anlaması zordur kalbin fikrini,
Hayal nedir bilen söylesin,
Bataklık mıdır , umut mu ?
Sevda mıdır , gurur mu ?
Yara mıdır , yoksa yeni bir ufuk mu ?
Herkesin hayatı parçalı bulutlu ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!