Gönül mihrabım yıkık
Viran olmuş bahçem
Akşama dururken gün
Ay bile küsmüş dünden
Hevesler arkasına bile bakmadan
Baba korkuyorum
Yüreğimin sokaklarına karanlık çöküyor
Korkuyorum
İçimde kol gezen tutsaklar var
Sessizlik duymaları mı unutturdu
Geriye dönüp bakınca sayamıyorum
Senin gücün bana yetmezdi,
Rüzgarın fırtına olsa, saçımı bile oynatamazdı.
Ben zaten yaralıydım,
İçimde yarım soluk bir nefes vardı,
Son vuruşu bekliyordu.
Ve sen o altın vuruşu yaptın.
Biliyor musun sevdam
Umutlarım kuş gibi göhüs kafesimden uçup gidiyor
Belli yurdu olamadım
Çaresizliğim çoğaldı, kelimeler düşmüyor kaleme
Kaç kez elime aldım kalemi yazamadım
İçimdeki acının karşıtı kelam yok benliğimde.
Durmuyor şu zaman
Hayallerime dair ne varsa aldı benden
Ömrüm ziyan
Heveslerim
Kucağından bebesi alınmış bir anne kaybı
Yitik bir yürekten sesleniyorum
Oda ne yeni bir sevdamı!
Ne yapmalıyım görünmeden kaçsam mı arka kapıdan.
Çok geç farketti beni.
Derin derin bakarak sızıyor yüreğime.
Ne zaman canım yansa nefesim boğazımı yırtmaya başladığın da,
Koşar bir çocuk ararım ve sarılmak isterim,
Ruhunda ki masumiyetten yüreğim nemalansın diye...
Bir dünya istiyorum nefesimin kesilmediği Bir dünya istiyorum çocukların gülüşüp oynadığı
Bir dünya istiyorum hüznün nasıl bir duygu olduğunun unutulduğu
Ben bir dünya istiyorum kardeşi kardeşe düşman göstermeyen
Kirli kalplerinizle bize bu dünyadan göçmeyi sevdirdiniz
Mutlu musunuz.
Ben sevdayı umuda giden,
Otobüs istasyonların da aradım,
Bir gün güneş başka doğacak,
İndiğim o durak da sevdam olacak.
Hayata çok şey kattım,
Aylardan kasım...
Günlerden doğduğum gün,
Bir yaş daha aldım,
Tüm kaybedişlerime inat,
Sadece gülümsüyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!