Karanlığın kollarından sensizliğim
Ağır mı ağır amansız bir acıyla inler
Rüzgar diken diken eder tenimi
Yalnızlığımın fırtınası kopar içimde
Sensizliğin sessizliği kulaklarımı çınlatır
Aklımı başımdan alırsın hayallerimde gülüşünle
Lakin; göremeyince sükut nehri gibi akar gözlerim
Dalarım uzun uzun ellerin ellerimde, haberin yok
Attığın şu cehennemde bir bilsen nasıl yandığımı.
1999
Yakup IcikKayıt Tarihi : 7.4.2013 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!