Eller yukarı, ben o vadisi olan dizi. Şimdi geç otur şu koltuğa ve nefes bile almadan beni seyret, küçük ya da büyük abdestini yapmak için tuvalete bile gitme. Artık beynini ve ruhunu ele geçirdim senin. Ben bittiğim zaman ancak serbest kalabilirsin. Ne kadar bana bağlı olduğunu biliyorum. Sen bana bağlılığını gösterdin. Süleyman Çakır karakterine bile cenaze namazı düzenledin gıyabında. Hayal kahramanı olsa da her ne kadar, yine de sen ona bağlılığını gösterdin aslansın sen, hatta kaplansın. Her bölümde yüzlerce figüran yaralansa, ölse bile, adı üstünde işte onlar figüran, çocukların ve diğer insanların bilinçaltına cinayet, ölüm sinyalleri göndersem de, reklamlardan milyonlar kazanır patronlarım, bilinçaltı milinçaltı umurlarında olmaz.
Eskiden de gözlerini alamazdın benden, şimdilerde de eski zamanlardan farkın yok ey seyirci. Dünyada ki açlık, fakirlik, savaşlara, terör olaylarına seyirci kalsan da aynı zamanda bana da seyirci kalıyorsun. Ama biliyorsun ki iki seyircilik birbirinden çok farklı...
Esir aldım seni esir hem de top tüfek kullanmadan yaptım bunu. Benim içimde ki saçma sapan, insana bir şey vermeyen magazin programlarını izlemeden yatamıyorsun, sosyete ne yapmış öğrenmeden yerinde duramıyorsun, hatta yıldız falı bile baktırıyorsun benim sayemde, gelecekte başına neler gelecek neler gelmeyecek öğrenmeye çalışıyorsun. Ama bilmediğin bir şey var, gelecekte olacak olaylar insan için bir bilinmezdir ve öyle kalacaktır, bunu ben söylemiyorum Yüce Yaradan öyle uygun görmüş o bildiriyor bizlere...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta