Elif Kerenciler Şiirleri - Şair Elif Ker ...

ugultulardan başka bırsey yoktu belki ama
müzik hala kulaklarımda
ve sen
sanki hala yanımdasın
aynı sandalyede
ne güzeldi gülüşün...

yagmur da degdi topraga
yuregim ezildi sandım
ne göresim var sizi
ne konusasım dost bildiklerim
her bir nagme dilimdeki
yalnız suya söyledigim...

bu sabah uyandıgımda
şehrin havasında tanıdık birşeyler vardı
ürktüm,üzüldüm
içim sıkıldı...

bir sayfa kapandı tamamen hayatımda

vucumda iki taş kaldı
biri siyah biri beyaz
siyah da beyaz çizgiler
beyaz da siyah çizgiler
ne kadar da benziyordu bize
biri sendin öbürü de ben

yasam cok soluk bir hal almış
nefes vermeden ne kadar yaşayabilirim daha
elimizden gidenler kayıp zamanlar mı asıl kaybettiğimiz mi
dün kalabalıktı yollar
ben yalnızdım
elimde alış veriş paketleri

ses soluk kesilir ansızın
durusunla renklenirdi oysa her yer
birden soluksuz kalışım
renklerin yok olusu sensiz
ilk adımları attım sensiz
benliksiz

güneşten bir yudumda bana aittir
ruhumun beslenmesi için oysa
giderek kısalıyor gibi ömrüm
biraz daha yaklaşıyorum
benim bitimlerime
yaşamım ve nefes almama dair

yüzün diyorum
eksikliğe geldi
taşırken gözlerinde umutsuz ışığı
yarınlara yeşerecek sevgilere bıraktı
şimdi yerini
geldin

seni seviyorum
ve biliyorum ki gittiginde
içim parça parça dökülecek bedenimden aşağıya
canım çok yanacak...
biz demiştik diyecek dostlarım
ben de biliyordum diyeceğim

vakitler ucuzlamış gibi
insan denen neydi ki
acizliğe yenilmeyen
güçlüyüm diye direnen
karşımda
ve solarken içimde bir çiçek daha