Elif Kerenciler Şiirleri - Şair Elif Ker ...

tüm yaşanmışlıklarım dediğim hiçliklerimle baş ediyorum
ve yine yalnız yapayalnızken
yüreklerde bir ustura korkusu varken
şafak vaktinde
alıp başını gitmek var şimdi
kendi uzaklıklarım dediğim dünyaya

duyuyor musun keman seslerini
aşıkların şarkısı çalınıyormuş
öyle diyor kemancı
benim şarkımın sen olduğunu bilmeden

gel

-şimdi diyorum kaçıp gitmak var uzaklara, bırakmak istesem geride kalır mı yersiz telaşlar, korkular!
şimdi! unutmak ve mutlu olmak istiyorum...
olur muyum?

--kaçmakla değil unutarak mutlu olabilirsen derdim, eğer unutabilmenin gerçekleşeceğine inansaydım.var gücünle unutmaya çalış ve var gücünle kaçmamaya çalış.
kaçmak çözüm değil sadece kendimizi bile inandıramadığımız bir avuntu.kaçma! hiçbir şeyden kaçma, ama yeni güzelliklere hazır ol daima.çünkü sen bunları çoktan hakettin.mutlu olacaksın.geç de olsa...

Hicbir zaman duyamayacagin seslerle
adini anmak her defasinda
ve cevremdekilerin tuhaf biraz da kizgin bakislari...

hayat gidiyor
ben aldiris etmesem de

şehrimin gecesini gündüzüne de katsam
neredeyim hangi zamanlardayım bilemesem de
günler sonra durduğum yerde
sen hissinden öteye gidemediğimi görüyorum

01.09.2009

-senden haber bekleyerek geçirdim yine bugünümü ve dayanamadım heyecanıma uyuya kalmışım.bütün günüm uyuyarak geçmiş.
orionların ışıltısıyla uyandım.

--yalnızca üzgünüm diyebilirim.biliyorum ama birşey yapamıyorum.

-yıkılamayacak bir kaosun ortasındayım sanki.

ölüyorum dememek içindi
kaçamağım
belki de ölümün son bakışının istemi
gittiğinde ardına bakmayacağın belliydi
kaldığında toprakla yanmayacağın
ateş oldu duvarlar arasında

içimde taşıdığım dünyamın tek söz sahibi annem'e


sen beni doğurmamalıydın annem
bir mercan adası olmalıydım ben
ve çevremde

yağmur soğuğuyla beraber
akmaya başlamıştı duvarlar
resimler silinmişti
şehre geldiğimde
yerden aldım
elimde simsiyah bir kağıt parçası

kış başlıyor yine... dair dedigim hayatların uzantısında....huzurlu dingin zamanlar...ses' ten uzak

Aralık,2008
İstanbul