El Meded Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Rabbim sınav dedi, düştüm dünyaya
Gönül gözüm doyamadı sevdaya
Perdeler çekili, geçit yok daha
Çölde kaldım, medet, aman sultanım.

Günah çok, setr etmiş yüce yaradan
Nefsim binbir dolap, vermiyor aman
Metanetim sensin, bırakma hemen?
Hatam çok, nedeyim, medet sultanım

Gitmeye gücüm yok, düzelmez halim
Kalbim şehra şehra, vebalim ağır
Masiva kör etti, kulağım sağır
Derdin kıyısında kaldım sultanım

Yüz verme, ben seni görsem de yeter,
Değdiğin rüzgara değsem de yeter
Sevdiğin aşkına, bırakma beni.
Bu kapıda bir toz kalsam da yeter.

Gül yüzün gönlüme düştüğü anda
Nasırları çatlar kalp duvarımın
Hiç gitmesen, ruhum gölgene doysa
Yanayım sen gibi ben de Mevla’ya

İki satır arasıdır yaşamım
Ey yar, tek kazancı sensin ruhumun
Kum tanesi olsam yeter de artar
Ayırma kapından, yol Hak yoludur…