Yazın boynu bükülen uçsuz bucaksız ekin tarlaları gelir aklıma,
Hatıralar gelir, çocukluğum canlanır...
Odamın soğuk ve nemli duvarına başımı koyarım,
Ilık bir rüzgar beni alıp götürür, söğüt ağaçlarının altında, bulutlu gökyüzüne baktığım eski anılara.
Dibine ışığın dahi giremediği muhkem ormanlardan,
Ve sarmaşıkların işgal ettiği korulardan geçerim.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta