Ben seni ilk kez; sessiz bir çiğ tanesi,
konuşkan toprağa düşüp,
can ararken sevdim.
Güneş utangaç ışığını kadim taşlara dökerken,
bin yıl sonra okunmak üzere rüzgarla senin adını kazıyordu.
Seni seyrederken dünyadaki her şey silindi.
Sen zamana ait değildin;
nereden geldin, hangi kapıdan,
ne ara içeri girdin bilmiyordum.
Sen benim zihnime düşmedin,
ben öyle zannettim ama öyle değildi.
Bin yıllık uykumdan
senin gölgende uyanmış olmalıydım.
Bir alevin içine kapatılmıştım.
Alevi sadece yanıyor sanıyordum,
öyle değilmiş.
Mum,
kendini yok ederek ışık saçan şeyin bedeni değil,
ruhuymuş.
Senin gibi…
Sessiz, hem de derin…
Mumun duvara vuran gölgesi,
gözbebeklerimden içeri sızıyordu.
Sana dair hatırlamadığım her şeyi
hatırlatmadan içimden geçmiyordu.
Bir kıvılcımına doğru konuşmak için eğildiğimde,
yanarak suskunluğuna değdim.
Senin gölgen ışığın ardında değil,
zamanın kapanmış umutlarında doğuyordu.
Bir nesneye ait değildi,
bilinçle rüya arasındaki bir şeritte
kendi varlığını kendine çizen
muazzam bir yankıydı.
Gölgen duvara düşmedi,
duvarı üstüme düşürdü.
Ben gölgene bakmadım, bakamadım.
Sadece gölgenin içinden bana bakan
suskunluğunu seyrettim.
Her titreyişinde bir başka kelime sustu içimde.
Orada değildin ama
varlığına dair bütün sezgiler,
kendini gölgeye mühürlemişti.
Bazen bir dua gibiydi o siluet,
Bazen bir ağızdan taşan sonsuz bir özlem gibi,
Adını bilmediğim zamanlardan süzülüp
bana kendi adımı unutturan bir büyü gibi,
Kendi içime düşen tarifsiz değerli bir izdi.
Ben yanmadım,
Alev değildi yakan;
senin henüz görülmemiş saklı yanındı.
Eriyen her damla bir yemin,
her sızı bir suskunluğun anlamıydı.
Zaman bir yolcuydu,
mum da eğilerek aşka eriyordu.
Ve ışığın titreyip sönmeye yüz tuttuğu,
o kıyamet anı geldi.
Sana hiçbir isim bulamadım.
Bir törendin,
bir inançtın.
İsimsiz bir dağın doruğunda
deli rüzgarlar gibi dönmeye başladım.
Yokluğun varlığa dönüştükçe,
ben sende takılı kaldım.
Seni hayal ettiğim her çağın ateşinde aradım,
buldum,
tanıdım.
Ve o an,
Ben, seninle yanmaya başlayan
son ışığındım.
24 Nisan 2025 Perşembe
Serpil ÇavuşoğluKayıt Tarihi : 7.5.2025 20:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!