Efkarlıyım Şiiri - Serpil Koçar

Bu gece çok efkarlıyım, içmeden sarhoş gibiyim
Sanki dibine vurmuşum hayatın soğuk kuyularında
Gamlı tasalı yüreğimle yastayım, yasta
İpi kırılmış tespih gibi, dağılmış, darmadağın olmuşum

Radyoda çalan her şarkı gamlı, kederli
Efkarlı, dertli, en az benim kadar
Her nota sarmalıyor acılarımı,
Her ritimle yankılanıyor kaybolan yıllarım

Kaybolan zamanın matemindeyim
Yıkık dökük, külleri üstünde bekleyen bir saray gibi
Dönmeyecek geri geçip giden günler
Kim inşa edecek yeniden yıkılan hayallerimi?

Ama biliyorum, yine kendim tamir edeceğim hayatımı
Yok kimseden fayda, sarılacağım yalnızlığımın derinliğine
İnanıyorum, yeniden doğacak güneşim yarınlarıma
Geçecek bu efkarlı günler, dağılıp gidecek kara bulutlar

Ruhumun şifası için gerek gözyaşına
Bu gece aksın efkarla yüreğimin zehri
Şifalansın tüm benliğim, arınsın ruhum
Gelsin hayatıma yeniden baharın cıvıltısı, çiçeklerin nefesi

Kelebekler uçacak yeniden yüreğimde
Kuşlar ötecek cıvıl cıvıl, dans edecek ruhum
Geçecek bu dertler, kalmayacak gam ve tasa
Ve açacak yeniden çiçekler gönül bahçemde,
Daha bir parlak, daha bir umutla

Yalnızlığın sessizliği kulağımda çınlarken
Geçmişin gölgeleri dolaşıyor zihnimde
Ama kalbimde bir kıvılcım hâlâ yanıyor
Her karanlık gecenin sonunda doğacak bir gün var

Ve ben fısıldıyorum kendime, yavaşça:
“Sabret, Serpil, her fırtına diner bir gün
Her kırık dal yeniden yeşerir
Ve sen yeniden gülümseyeceksin, ışığınla”