Efkarlanma Deli Gönül

Efkarlanma deli gönül vurma kendin yerden yere
İstanbul'dan yar sevmişsin gözün görmez elin ere
Aranızda neler yok ki uzun yollar azgın dere
Kış bitmeli yaz gelmeli karlı dağlar geçit vere.

Sabır nedir bilmezmisin metanetli olmalısın
Yardan mektup gelmez ise turnalara sormalısın
Eğer selam göndermişse sende selam salmalısın
Yükün ağır belin bükük sen sevdanın hamalısın.

Gel kendini fazla yorma gönlün harap yaşın olgun
Ah çekerek inilersin ritim bozuk kalbin yorgun
Gözyaşların sele döner benzin kesik tenin solgun
Son deminde yar sevmişsin kendin ettin kendin buldun.