Ölüm bile benden ayıramaz
Sevdanı kalbime yazdım
Kendi elimle mezarımı kazdım
Yazdım, bağırdım, çağırdım duyan olmadı
Hapsoldun yüreğime
Bir elimde gökkuşağı,
Tut ellerimi!
Boyayalım tüm hüzünleri.
Mevsimler birer çocuk şimdi.
Edip Demirtaş
Sağanak yağmur misali
Yağıyor üzerime hüzün
Ortalığı ayrılık götürüyor
Güneş doğacak vuslat için
Nerde gökkuşağı rengi sevdalar?
Yüzümdeki çizgilerde sen varsın.
Hangi aynaya baksam seni görüyorum.
Her çizgi, senden bir hatıra...
Bak yüzüme kendinden bir hat ara.
Ne tahta, ne taca, ne de saraya,
Yalnız senden kalan bir hatıraya
Şairliğimden taviz vermem.
Göğüs gerdim şiirlere.
En asi şehirlere.
Sesleneceğiz maviliklere.
Yenilgi nedir bilmem.
Sen,
Bir şair için şiir,
Baharı müjdeleyen ilk çiçek,
Geceye yıldız,
Denize yakamoz,
Yoldan geçene bir tas su...
Şiirdir en çok sana yakışan
Ben yolundaki yolcu
Ve heybemdeki her kelime
Dur durak bilmez
Aşar sevda sınırını
Molasız yangın tesislerinde
Toprağında ne zaman filizleneceğim?
Bilmiyorum...
Hiç bir zaman bilemeyecekti.
Bakışlarının ardında şiirler saklı biliyorum.
Hüzünden yasaklar ve cenazeler bahşediyorum bedenime.
Bakma sana şiirler yazdığıma
Şair falan değilim
Olamam da zaten
Anlatamaz hiçbir şiir
Geri de getiremez seni
Biliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!