Edip Çakı Şiirleri - Şair Edip Çakı

Bir gece en çocuk hüznünle çaldın kapımı
Ellerinde bir bahar çiçek açmış gibi
Önce gözlerin girdi odama
Sonra yüreğin...

Çocuk hüznümle geldin oturdun kuytularıma

Kendine dair bir şiiri olmayan bir şairin çorak bir topraktan gelen kavruk öyküsüdür bu
Hüznü geceye bir tohum gibi ekilmiş bir şairin kendine açtığı savaştır belkide
Gece ve gündüz ile başlamalı bu hikaye
Gece bir kadının en yaramaz oğludur derdi babam
Her günahı örter bir isimsiz ayet gibi
Bir hasta burukluğudur bir azman ki ruhumuzu kemiren

bir deprem ki içimde
derin bir hat boyunca kırılan
beynimin hüzün deltasına
antik gülüşler değdiren

depresif bir düş benimkisi

Çentikler atıyorum yüzünün hasret duvarlarına
Çocukluğuna değen yağmurlar biriktiriyorum
Hangi buluta baksam yüzün tazeleniyor orda
Orda başlıyorum seni özlemelere
Bir kuş daha uçuruyorum yüreğimin kafesinden
Ayaklarına bağlı bir güneş taşıyor sana

Bir gazeldi gözleri mavi denizlerin ateşine bulanmış
Umutla boyalı yüreği balık ağlarına dolanmış
Eski bir öyküye aşıksın sen içinde ruhu denizlere adanmış
Yalınayak bulutların göğsünden içersin umudu
Cennet tohumu bu rahminde bir çiçek gibi açan
Nazım gözlerinde açılır sabahın kavruk yalnızlığı

Bir deliye methiyenin şiiridir bu biraz
Gözleri umutla bakan yürekli bir kadının şiiri
Hamuru umutla yoğrulmuş harcına sevgi karılmis bir güzel insan hikayesi bu anlatacağım
Bir varmış bir yokmuslardan bir gece doğdu tesadüfe aşık bir kelime ile
Delice bir kadının hüznü vardı üzerinde gözlerinde bir ışık vardı
Sıcak bir ekmek kokusunda bakıyordu hayata biraz bayat biraz eksik biraz esirik

Zamana ihanetten
Yargılanır düşüncem
Seni sevmek için
Ne gündüz var ne gecem

Zamanı durdurdu ahın

Yazgısı bir özlemdir sana hasret kitapların
Avucuma bağlanmış bir ince çizgidir kaderim
Özlemim bir bulutun göğsünden dökülür
Çok taze sevdim seni ıslak bir öpücükle boğuldum
Kendime bağladım ızdırabın gecelerini
Ayaklarıma dolanan bir aşk türküsü gibi

Yüzünde kaybolmuş bir tū mce gibidir
Göz kapaklarında yatan ırmaklar
Bir dağın güneşi eksik yalnızlığıdır
Savruktur saçlarından dökülen yapraklar

Sen fitili çekilmiş bir zamandan geliyorsun

Yarı açık gözlerinde
Hapsoldum sevdiğime
Negatif bir kan gurubunda
Pozitif düşler zerk ettin
Damarlarıma
Ellerin demir parmaklık