Geceydi bir an karanlıktı belki zaman.
Ancak geceydi ve gebeydi aydınlığa.
Oysa gecenin nuruydu sabahın aydınlığı.
Gecenin içinde gizem, cennetin sesi gibi yansıyordu vakte.
Vakit aşktı kalpte.
Bir ruh adamıştı gözlerinin ruhunu sonsuzluğa dek.
Sabahın eşsiz namesinde,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta