Duyup Hissetmedik Şiiri - Esma Çanakçı

Yağmur göğü delip toprağa düşerken
Ağaçlar toprağı delip göğe koşarken
Kuşlar yer ve gök arasında mekik dokurken
Unutuldu gerçekler ve geçen zaman
Açılmadı hiç kapımız, penceremiz
Büyümedi hiç ağacımız, çiçeğimiz
Kuşlar artık uçmuyorlar
Yağmuru hiç hissetmedik!..
Görmedik, duymadık, bilmiyoruz...
O'nu hatırlatan sesini.
Okunduğunda dinlemedik,
Duyup hissetmedik
Yürekleri titreten mucize kitabı.
Oysa çiçekler açardı gönlümüzde.

Sormadık gecelere, ay nasıl doğdu diye.
Görmedik hiç yıldızları;
Bizim için geceyi süsleyen yaldızları göremedik!..
Sormadık hiç sabahlara;
Güneş nasıl doğdu üzerimize?
Sorma, varlığın kimden diye.
Sorma, gönlün kimde diye.
Sorma, aklın nerde diye.
Aklın da gönlün de varlığı kendinden olanda…