Geçenlerde bahsettiğim şairin memleketine gitmeden önce yediği haltlardan birisini daha öğrendim de, az kalsın küçük dilimi yutacaktım arkadaşlar.
İnanın bu kadar alçalabileceğini, ya da aklını kaçırdığını asla düşünmezdim.
Yaşadığım yerde benden iki yaş küçük bir hemşehrim var. Çok gençken daha çocukları bile olmadan trafik kazasında aniden eşini kaybettiğini öğrenince hafızasını kaybetmiş. İki senesini hiç hatırlamıyor. Sonraları bir arkadaşının önerisiyle benim yaşadığım yere gelmiş.
Kocasından çok az maaş bağlandığı, evi de olmadığı için geçinemiş de, senelerdir bakıma muhtaç olan hastalara bakıyor. En son bakmakta olduğu hasta da, 81 yaşında Almanya’dan malulen emekli olmuş, şeker, tansiyon hastalığının yanı sıra idrarını bile tutamayan, "çocuk gelinim ben, oyun oynadığım yerden getirip de yaşlı bir adama verdiler" deyip deyip iç çekerek durmadan ağlayan, stresten ellerini yırtarak kanatan bir kadın.
Hemşehrim beni aradı, inan ki beni de hasta edecek ama becburum, arada bir gelin de biraz moral verin deyince sıkça gitmeye başlamıştık.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta