esen rüzgâra es dedim. dinlemedi kimse
esmeyene ses oldum. yürüdüm sessizce
çam ağaçları sarı kıvırcık dudakları
ali kaşlı sığırtmaçları ebemkuşakları
anlamadılar. anlamıyorlar
sabahtılar
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
vallaha çok güzel söyleyim
Guzeldi .... dunyalar kadar.... onu bir kadın kesfetmisti... adı... Nisandı...Bir beyaz bisikletti...kadınsı bir filmdi... Çatı katlarında yasanan.. asktı... Istanbul Istanbuldu o zaman... Dostlar... neredesiniz... canım acıdı... canım cok acıdı...simdi daha çok..
Guzel bir anne ve guzel bir baba... guzel bir bebekti...hayallı hep gozlerimizde... acıda olsa golgesi kaldi...
Ve siirinizde yasayacak... ne mutlu onu sevenlere...
Simsiyah saçlı... o guzel bakan gozleri... gamzeli..siir guzeli...
unutulmayacak...
yasayacak...
Kutluyorum....
Nevin Kalafatoglu...
Kutlarım,sanatçının ölümü bedenin ölümü değil sadece..
Sairin duyarliligina bir guzel ornek daha. Tebrik ediyorum dost. tekrar merhaba
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta