Bazen düşer gökyüzünden hayallerim,
Bir yaprak gibi savrulur sessizce.
Ama gülüşlerim, şampiyonluk maçına çıkan
Bir ordu gibi dizilir kalbimin sahnesinde.
Her düşüş, yeni bir koşunun başlangıcıdır
Ve her yara, zaferin gizli haritası.
Küllerimi toplarken, fark ettim
Ateş söner ama köz asla ölmez.
Gülüşlerim, o közü tutuşturan bir rüzgârdır
Eserken fırtına bestelemeyi bilir.
Ve karanlık gece bile,
Sabahın provasıdır sadece.
Diyorlar ki: "küme düşmek yenilgidir."
Bense biliyorum
Asıl yenilgi, düştüğün yerde
Kalkmayı unutmaktır.
Gülüşlerim, her kalkışta
Şampiyonluk marşını mırıldanır.
Sokaklar bana dar gelirken,
Kalbim bir stadyum genişliğinde.
Seyircisiz maçlarımda bile
Gülüşlerim, tribünleri inletir
"Gol değil, umut atarız ağlara!"
Yıldızlar düşse de gökyüzünden,
Yerine yenileri doğar.
Ve benim gülüşlerim,
Şampiyonluğu değil,
Direnişin ta kendisini taçlandırır!
Huban Asena Özkan
Kayıt Tarihi : 10.5.2025 12:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!