BOŞLUKTA YÜRÜYEN BENİN BİR NİHALİ TARZ YOLCULUĞU
— Kendine yabancı bir bedenin içinden —
Ben kendim yazıyorum,
Ama ben kimim?
Nihal Risalesi: İç Evin Derunî Sırları
Kütüphanesi, sükûtun mabedi gibi durur
Nihal’imin kalbinin tam orta yerinde.
Ceviz ağacının hikmetiyle demirin celâlinin
Kucaklaştığı her rafta
Bir esma tecelli eder.
Aşk ve Yokluk Risalesi – Nihal’im
Karanlık iner aklıma, bir perde gibi,
Her şey yeniden başlar bittiği yerde.
Ama ben dönüşsüz bir yolda yürürüm,
Ayak izlerim kumlarda silinmiş,
Tek Vuslatın Mührü: 'Yâr'ın Birlik Yemini'
Ey Gönlümün Mutlak Sahibi, Ey Var'ım, Ey Yâr'ım!
Sözlerim sana bir yalvarış olsun, içten ve zarsız.
Duyduğum her ses, senin Sessizliğin olsun ki,
Başka bir seda, bu mabedin perdesini yırtmasın.
Kulaklarıma değmesin fâni bir fısıltı;
Nihal’im: Eksikliğin Melodisi
Nihal’im,
Senin gözlerinde,
ruhumun boşlukları yankılanıyor;
Her bakışın,
"Nihal'im: Varlığın Sessizliğin Şiiriydi"
Güneş, altın mühürle semaya son nişanını vururken
Asıl seyrettiği sen değil, içindeki sükûnetin ta kendisiydi
Zaman taş duvarlara sinmişken
Sen, zamanüstü bir zarafetin
NİHAL'İMİN AYNASINDA
I. NEFS: GEÇMİŞİN TOZLU SAYFALARI
Nefsim bir aynadır,
Geçmişin hatalarıyla buğulu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!