Dünya SARMALI Şiiri - Gülşen Şenderin

DÜNYA SARMALI

Neden barışı konuşmuyoruz,
Patlayan bombalar, uçuşan roketler
Kömür kokularında bedenlerimiz,
Yitirilen çocukların gözleri açık,
Anaların dilinde yenilenen ağıtlar.

Gökyüzünde uçuyordu uçurtmalar,
İpinden kurtulmuş renkli balonlar
Varlığımız, çocuklarımızın düğünü.
Toprakları iç edilmiş bir yurdun
Çığlıkları kalmış en yükseklerde…

Üçüncü dünya ülkeleri mi, en üsttekiler mi?
Ellerimizde kanlı toprak, savaş çekimi
Gecenin aynasında üzünç göç yolları.

Kurt ulumalı uslar, çocukların çalınmış mavisi
Papatyaların *seviyor -sevmiyor * bilmecesi
Yürekleri tozpembe güllerdir
Aşk masallarını gençlere yaşatan…

Neden barışı konuşamıyoruz
Sürüp gidiyor silahlanmanın övüncü
Silebilir mi, zararlı atıkları zaman?
Yaşadıkça kana bulanan günün kırık aynası
Dünya sarmalı, us dışı güçlerin kazancı
Karanlıkların çığlığı, göklerin kanaması
Denizin maviliğine boşaldıkça…

Gülşen Şenderin