yaşamın konuğuydu dünyanın hücresine
üşüyordu kendinden sesin yankılanırken
bir eğlence değildi sürgünlerde paşamın
yakılanırken sevda gönlüne göre buldun
omuzları göçerken sonsuzluğa susanmış
dar bir geçitten geçer tökezlemeden öte
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta