Duâmızı Kabûl Eyle Allâh'ım!

Zerreye güneş olmak istidadını verensin
Topraktan halkettiğini toprakla besleyensin
Bizi İlâhi güç, siyânetinle teyit edensin
Lütfunda hoş kahrında hoştur sahibimiz sensin

Hayat denen ömür bacasında dumandır, tüter
Göz açılınca başlar kapatıldığında biter
Mukaddesata zıt olan kardeşinide eter
Oluyor, muhakkak ki beterdende vardır beter

İnsanoğlu mücevher alır curuf olarak satar
Ebediyete gider ölümün tuttuğu katar
Boşa geldiğini sanan boşu boşuna yatar
Dibi görünmeyen suya dalanlar elbet batar

İsyânlardayım diye feryattan yırtılacaktır
Halbuki imtihandayım dese kurtulacaktır
Maziden hisse almayanlar böyle olacaktır
Ab-ı hayatsız kalanlar pörsüyüp, solacaktır

İbret al; bakarak şu solup sararan yaprağa
O da yukardan bakardı düştüğü bu toprağa
Fırsat geçmiş değil kurtuluşa imkân var daha
Reçete güzel ahlâklılıktır İSLÂM’dır aha

Masivâya el açmaktan müstağni kıl bizleri
İblise aldananların dermansızdır dizleri
Zâtı kerimine yaklaşmak için gündüzleri
Geceleri ibadetle teçhiz et biz öksüzleri

Efendiler efendisi Habîbi müctebana
Sadakatli ümmet eyle meylettirme yabana
Himmet eyle sürüsü yok, bu İSLÂMİ çobana
Kahhar esmanla kahret, buğzedenleri bana

23 Cemâziyelâhir 1440 Hamis
28 Şubat 2019 Perşenbe
15 Şabat 1434
Kasım 113