Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ah!Dostluk...Bu zamanda samimiyet.Bir tane olsun ama dost olsun.Çok güzel anlatmışsınız hocam.
Sevgi ve saygılarımla...
Dostluk...
En sessiz anımda yakaldığım bir hazine...
Anlamlıydı...
Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta