Döne Bekçi Şiirleri - Şair Döne Bekçi

bilki çaresizim herşeyden uzakta
yalnız seni seviyorum bunu anla
şimdi bedenim hasretinle yanmakta
seni özledim sevgilim birtek seni

biryudum sevgiye yumdum gözümü
aşkı yakyı ben,i tutamadım sözümü
kül oldu bendenim yandı hasretinden
bu sevdayla tanrım güldür yüzümü

sabır ede ede ömrümü tükettim
yarınları umutla sevip bekledim
her zaman birazdaha çamura batıp
feleğin sillesini bir ömür yedim

Anam bilir acıyı tatlıyı sevinci yaşlıyı
Babamla yaşadığı kavgayı darlığı
Çocuklarına olan derin bağlılığı
Anam bilir yürekten gerçek analığı

Babam şimdi kıymetini anladı anam

Sonu gelmez dertlerimi önüme katıp yürüyorum
Yapa yalnız köşelerde sinsi sinsi ağlıyorum
Duvarların soğuk kafesinde kendimi arıyorum
Yaralı sevdalarım yaralı duygularım direniyorum

Kaderim olmamalı yaşadıklarım değişsin istiyorum

Elimde deil neden bilmem seni düşünür oldum
Günlerdir derdinden ağlayıp perişan soldum
Ben düşler ülkesinde sense bir telâş içinde
Ordan oraya her an bir bekleyiş iş peşinde

Duyguların var biliyorum senden geçti bana

Sen ve ben olsaydı hayat olurmuyduk hiç rahat
Sen telsiz elinde bense defter hergün biryerde
Kim bilir belkide içimizde bir serseri sevdadır
Kollarına sarmak ister gözlerine bakmak

Bu gece şehrin ışıklarında sesizce gezecegim
Islak yağmur damlalarinda düşünüp içeceğim
Sonra azar azar demlenip usul usul gidecegim
Seni ve beni kalbimden tamamen silecegim

Belki umutlarım kırık dökük olacak içimde

Bu gece şehrin ışıklarında sesizce gezecegim
Islak yağmur damlalarinda düşünüp içeceğim
Sonra azar azar demlenip usul usul gidecegim
Seni ve beni kalbimden tamamen silecegim

Belki umutlarım kırık dökük olacak içimde

Gün ağarınca elimizde kürek bahçe sulardık
Hiç istemeye istemeye yataktan uyanıp
Bazen kızar söverdik bazen ağlardık halimize
Çocuk hayallerimizi düşlerdik limon bahçesinde

Ne vakit geçerdi ne iş biterdi yediğimiz ah o fırçalar