Hayatta yaptığımız büyük yanlışlardan birine değinmek istiyorum.
Psikolojide bir yol vardır. Doğru ve yanlış olarak ikiye ayrılır. Şimdi bu konuya kendi düşüncelerimle beraber bir açıklık getirmek istiyorum.
Bu hayatta doğru yol yada yanlış yol diye bir şey yok. Bir yol var evet. Bu yol bir yerde bitiyor. Oraya ölüm diyoruz. Ee tabiki yolun başlangıcına da doğum. Bir arabayı örnek vererek daha ayrıntılı anlatmak istiyorum.
Bir yolumuz var. Başlangıcı doğum, sonu ölüm olan. Bu yolda trafik lambası yok. Bu yolda sapak, kavşak, köprü yok. Kural yok. Dümdüz bir yol. Bize verilen bir araba, arabanın yakiti ve bir irademiz var.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta