Doğanın Ta Kendisi Şiiri - Kasım Kobakçı

Doğanın en güzel sesleri,
Buz gibi akan dereleri,
Ah, o yorgun su damlaları,
Sonsuza akan, dinginliği,
Engin göklerde, mavinin anlam bulduğu,
Yeşilin, toprağa dokunduğu çığıltı.
*
Güneşin ufukta parladığı,
Rüzgarın özgürce estiği,
Ağaçların, serin nefes sunduğu,
Sessizliğin, huzuru esir aldığı,
Nice şarkıların, yazıldığı çığıltı.
*
Büyük şarkıcıların durulduğu,
Notanın yolunu bulamadığı,
Ozanların sessizliğe büründüğü,
Müzik aletlerinin, huzur bulduğu,
Bütün seslerin, birleştiği çığıltı.
*
Kuşların özgürce şakıdığı,
Ağustos böceklerinin coştuğu,
Karıncaların yaprakları taşıdığı,
Seslerin, doğaya savrulduğu çığıltı.
*
Yabani hayvanların, hüküm sürdüğü,
Sakin suların, hiç mi hiç bitmediği,
Çayırların, rüzgara esir olduğu,
Nehirlerin, sürgün edildiği
Ne gürültüdür, ne de sessizliktir çığıltı.
Doğanın ta kendisidir, aslında çığıltı.