sabret gönlüm bahar gelene kadar
hüzün yerine neşe gelene kadar
kış yerini bahara bırakana kadar
şu kahrolası dert bitene kadar
yağmurdan sonra gökkuşağına kadar
adın düşünce dilime
kapılıyorum hayallere
düşüyorum amansız dertlere
kendime gelemiyorum
haykırıyorum gökyüzüne
görünce nasıl da sevmiştim seni
büyülemişti ela gözleri
sandım ki o'da sevecek beni
gör bak nasıl üzdü bu yüreği
astığın suratın yere gelsin
gittikçe bitmeyen yol gibiydin
aşk zannederken seraba kapıldım
gözde dinmeyen yaş gibiydin
hüsrana uğradığımı sonradan anladım
yürekte sızıydın dinmeyen
Denizlere anlatsaydım seni;
Dalgalanıp köpürürdü.
Hırçınlaşır,dalgalarıyla
Kıyıyı döverdi.
Rüzgarlara anlatsaydım seni,
Bana bir haller oldu
Artık her şeye üzülmüyorum
Akşamları yürüyüşe çıkmıyor,
Hüzün denizine düşmüyorum
İlkbaharlar yaza dönüyor
Ben sana koşarak;
Üstüm başım toz içinde,
Elim,ayağım kanayarak;
Öp de geçsin demeye gelirim.
Ben sana bir gün batımında;
Sıkı sıkı bağlıyım sanki elinden
Er dönmez dönmemeli sözünden
Şaşarsa yönüm yönünden
Vur zincirlere bağla derim
Bulamazsa gönül dengini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!