Gönlümdeki tahtan hiç inmez iken;
Ben ortada yokum, diyemezsin ki!
Fikrimdeki her adımda var iken;
Ben yok oluyorum, diyemezsin ki!
Vücudumu sarmış yaralarımın;
Lokmanı, hekimi, ilacı sensin!
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta