Divitin Ucuyla Şiiri - Seyfi Karaca

Ekim bu aralar
Kur ve caka farkiyla düne
Henüz güne dogmamis isigin
Henüz karanlik sokaklardan gecmeden
Dolasmadan örülmeden
Henüz tezgahina gelmeden nizahli kahirli kuskunun derdin ve kederin
Nasil inansin nasil sevsin kahrettigini ve kusku duydugunu
Yapilmadan dünya insansa insan eliyle coktan
Pot kirarak ökce sekerek
Ciraklik dönemi tünele girer girmez derhal ustaliga
Maviden sonra derhal karma karisiga
Her ciglik kaydi yakasindan sahipsiz feryatlar kopararak
Yerden yere vurulmus carpiklikken kazzik tabut ve insansiz kundura
Sevinci yitik kalbi yok hissi yok
Gencligi cocuklugu para turaya harabe
Sinema seyredip arada sirada izmarit bulantili seritten
Arada sirada hatirlayip vaktin ne kadar da cabuk ve hemencecik
Moruklayip pörsüyerek delik desik civar etrafin
Böyle bir ipsiz ucurma nasil erissin ulassin gökyüzünü
Yerde yabanda sürünür ve sürüklenir vaziyetiyle
Kim kimi nasil bilsin tanisin sevsin
Divitin ucu neye kime dokunsun
Yahut inansin güvensin
Ya da cümleten..

Ekim / 21