Dilimiz de yavalandı eğri özler ruha doldu

Kozan gibi güldür beni gül bağrın da erimişem
Söküldü topraktan çiğit koptum ati hasatından
Sözen yayar garip hali kör duyguda delirmişem
Kaydetmez beni tevarih aslı silik hayatından
Bana dair karine yok levhasından silinmişem
El’in oyuncağı oldum tol efesinin kahrından
Ne yere ne göğe sığdım sanki ben yokdan gelmişem

Asumanı mı sarıyor kara hüsranlı bulutlar
Kayboldu tümden arusum düğün derneğim kalmadı
Çok şükür yine Allahım kökten gitmedi umutlar
Aktı gözyaşı şişesi bir damla tadı koymadı
Dolanınca iblis kana kir bulaştırır somutlar
Hiç görmez “Vedud” olanı bir dem de huzur bulmadı
Ne yere ne göğe sığdım sanki ben yokdan gelmişem

Döndü sakiye hanımlar ar ve hayâlar yok oldu
Sanki bu ömür bir şikâr talan yağmuruyla aldı
Deniz ördeği gibi de çıkış çıkar da boğuldu
Dehri derya tüm kâinat nefis beynini mi çaldı
Dilimiz de yavalandı eğri özler ruha doldu
Kendimize damat olduk gelinlikler rafta kaldı
Ne yere ne göğe sığdım sanki ben yokdan gelmişem

Hayatın miyarı kaçtı en ve boy bulunmaz artık
Hınzır doldu kursağa haram Haçlara adandı
Paye arar hep özüne arı damarından yırtık
Kıyıdan köşeden çarpar unutur verdiği andı
Bilmez ki son baygıdadır geldi çattı saat tık tık
Görmez ki tavatırlarla yaratanca pak yıkandı
Ne yere ne göğe sığdım sanki ben yokdan gelmişem

Raksanlık girince ruha soyuta döndü somutlar
Her bir şeyi bilirsin de için hınzırlıktan soldu
Yaban kedilerince de yaşamdan çıktı umutlar
Vücuttan şeklimiz kaçtı garebete döndük noldu
Garazkâr pis bir gönül de uçurumu kin komutlar
Ne iner ne de çıkarsın ruh halis bir yol mu buldu?
Ne yere ne göğe sığdım sanki ben yokdan gelmişem...

(18.01.2012) AZAP…