Sensizken ben
Yalnız bir kuş gibiyim
Nereye konsam
Kanatlarım açık..
Sensizken ben
Seni sevince ben
Çocukluğuma dönüyorum hemen
Aşk değil bu.
Oyunlarla konuşuyoruz cinsiyet ayrımı unutup.
Paylaşmanın tüm güzelliklerini içiyoruz,
Eve götürme telaşı duymadan.
Buzu çözülmemiş yalnızlık ülkesinde
Ömür defterinin
Orta sayfalarını çiziktirirken,
Ertelenmiş özlemlerin
Taciz sağanakları çakıyor geceyi.
Aldırmasam da
Kirli sularda bir yüzüp
Bin yüzleşirken
İnadına doğumlar yıkar içimi.
Her eylül
Okul kapısına takarım gözlerimi.
Boş ver dediğimde yanlış anlama
Sonrası uçurumda bir çiçektir zaten
Terleyen korkudur avuçlarımda sonsuzluk.
Korumak isterim zamanın anlına düşen kimsesizliği,
Kucaklamak özlemiyle susan açlığı.
Çeker sözün ustaları çatal kılıçları,
Acıklı ekmekle beslenir alın teri
Yaz boyu yollardadır, tütün emekçileri.
Umuda özlem
Fide beşikleridir bahçeler.
Sarılıp sarmalanır
Yüreğimizin ambarından eşiyoruz idaremizi.
Bölünmenin tüm acılarından,
Yanarak paylaşıyoruz güzellikleri.
İnancımızın çelikliği
Parlatıyor anlımızı.
Ve yükümüz artıyor yürüdükçe…
Otuz yedi ölümün
Otuz yedi ağır acısı.
Dem var.
Aydın ve sanatçı demi.
Gam var.
İnsan olabilmenin gamı.
YAZMASAM
Bırakayım dedim yazmayı,
Her gün binlerce tecavüz yaşasa da beynim
Doğum sancısını yaşamasın istedim.
Birikmesin istedim içimde yaşamlar.
Kırlarda hırçın esen rüzgârdılar
Kuyrukları dalgalanan bayrak,
Toynakları noktalaşan toprak.
Yeşillikler arasında
Çiçeklerin renkleriydiler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!