bütün gün koynumda iğde dalıyla gezdim
herkes incindiği yerden bitti başlarken
dilde erilen sırça köşkün sahibi
kusurlu herşey herkesin birinden
güneş indi ve beni de indirdi
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Evreni gerçekten görebilmiş olsaydık belki onu anlardık.
J.Lois Borges / Kum Kitabı
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta