Bir gün şöyle bir baktım,
Resmin konuşuyor benimle.
Öyle sıradan değil,
Okkalı cümleler kuruyor.
Peki o zaman,
Sessizce çoğaldı
Bir gece yarısı yalnızlığında
Uzandı parmakları karanlığın
Perde gürültüsüne değdi
O kadar sessizdi ki çığlığı
Ortadan ikiye böldü gölgesini
Sanıyorum
Karaltılı gökyüzünde
Kendi yıldızımı ararken
Oraya
Rastlantısal döngünün bir yerine
Kadın yürürken tozlu yolda,
Bir yaprak kondu omzuna.
Yeşil kadife yumuşaklığında.
Bir adam hatırladı gözleri kadife yumuşaklığında.
Kim bilir nerede?
Kadının bakışları bulutlandı.
Yalnızlıktan bahsediyorsun sürekli
Yalnız olduğumuzdan
Haklı bir yalnızlıktır
Senin yalnızlığın benimkinden büyük mü diyorsun
Bilemem.
Benim yalnızlığımda gemiler var
Bir gece yarısı...
Gecelerden bir yarı
Suskunluğunda sokakların
Ve sessizliğinde kimsesizliğin
Ayrı yerlerde
Ayrı ayrı...
Karanfillerin yumuşaklığı gibi
Ve berrak sudaki siluetin
Ve insanı tepeden tırnağa
Sarhoş eden o sıcaklığın…
Geceleri bir çarpıntı gibi
Sadece uyanık olanların duyduğu
Silinmez bir ses hayal ettim.
Örneğin ben buradayken,
Çok uzaklara gidebilen.
Gidip de bana geri dönebilen.
Şekerler hayal ettim.
Sessizliğinde gecenin...
Bir ses düşer yüreğime.
Senden kalma.
Açılan bir yara gibi kanar içim.
Dinmez sancısı.
Ne vakit yitirdim seni bilemem.
Sensizlik
Bulut bulut gözbebeklerimde
Yağmur olur
Akarım
Değişir sevdanın yüzü
Bir kayboluştur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!