Yolda yürürken
Bir uçan balon gördüm
Yükseliyordu ağır ağır
Damların üstünden
Ben de
Büyük bir sevecenlikle
Küçük serçe
Cama 'Tık! Tık! ' vurarak
Müjdeliyordu kışı
Neşe içinde cıvıldaşarak...
Kağıda hayat veren, değerli matbaacı
Dr. Oktay Duran’a…
Ben ağaçtım bir zamanlar
Dallarımla tutardım bulutları
Çocuklar salıngaç kurardı
Koşun!
Gelin çocuklar
Toplanalım buraya.
Oyunlar oynayalım
Çember çevirelim
Topaç döndürelim
Küçük bir çocuğun rüyasıdır bu.
Çiçeklerle kaplı bir dünya...
Küçük elleri ile silahları
Gömüyor toprağa.
Küçük ir çocuğun rüyasıdır bu.
Anneciğim
Samanyolu dedikleri
Bu mu acaba?
-Hayır yavrum!
Bu değil,
Kışın beyaz örtüsü
İndiği zaman gökyüzüne
Görürsünüz heryerde
Sokaklarda bahçelerde
Çocuklar hoplaya zıplaya
Dönerler çevremde
Gün ışıyor
Güneş kollarını açmış
Bizi bekliyor
Haydi! ..
Koşalım çocuklar el ele
Güneş kolları arasına
Değerli Dostum
-Üzeyir Atmaca’ya
Odada beş adam
Beşinin de gözlerinin kuyularında
Sallanır boş kovalar…
Meraklı bir çocğun
Bakışlarıyla uyandım
Göz çapaklarını
Sildim dünyanın
Çiçeklerden örülmüş
Rengarenk yorganımın içinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!