Derin okyanuslara girdap gırdap akan

sen gittiğinden beri güneşler hazin batıyor buralarda
batıyor bin bir gece masalları
içinden her gece gelip geçtiğimiz karanlığın kollarında düşler kurarken
hasretin kırıp geçirdiği şehirlerin her tarafı alev yangını
özlemin yağmalandığı sokaklarda nefes nefes yaşarım seni

yağmur yağıyor usul usul gözyaşları düşüyor sanki
uzaktan uzağa damla damla ağlıyor birileri

enginlerden kopa gelen bir dalganın sırtında aşk ve özlem fısıltısı..
bambaşka bir ışık farklı bir renk apayrı bir bulut
bir yakamoz yansıması

konup bir tomurcuğun kızıl dudaklarına ılık bir düş vaktine adamaktır kendini
belki bir serçe yavrusudur yüreğimizde öyle ürkek öyle nazlı
ölümsüzlüğün adıdır belki güneşe aya ve gökyüzüne yazılı

bir lamba yanıyor hafif ve sarı kaç ah bölüyor rüyaları
üstümde gök altımda toprak her yer yabancı
azat olsam yüreğinden başka gidecek bir yerim bile yok
hiçbir adresin sokağı caddesi şehri de yok

bir zaman gelir devran döner bir kutlu kapı açılır ansızın
günahlardan arınmış günlük güneşlik
hasılı peydahlanır gece ile gündüz
sağanak çise bardaktan boşanırcasına
yaz yağmuru nisan yağmuru bahar yağmuru
kış yağmuru
ışıklanmış kırkikindi yağmurları

papatyalar henüz açmadan
akşamın rengi öyle derinleşmeden
gölgelerde farklı bir ebruli görüntü oluşmadan

insan bazen kendinde önemli bir şeyler keşfeder
bazen varlığına hükmeden trajik duygu tezahürü söz konusu
metlerin yok edemediği bir arzu bir özlem rüzgarı
bunun içindir ki hislerimizin fırtınalı uğultusu

derin okyanuslara girdap girdap akan
güz şarkılarının söylendiği ve sırlar dolusu apayrı bir hayat...
geçmiş tarih
okunan kitap
seyredilen film
yazılan şiir

yanımda katran koyusu bir çay
sigaramı yakmışım
bir gök gürültüsü tüm sesleri boğuyor
ne tuhaf …
kafayı çekmiş körkütük sarhoşum

redfer