Taştan kelimelerim var benim yorgun ve yıpranmış sayfalar arasında
Metruk binalara benzeyen, bir dağ ağırlığınca
Ve ben kimsesiz çocuklar gibiyim aslında, derin bir yalnızlık ağından
Bir de hezeyanlarla dolu hayalleri, bıraktım ben geride
Kimsesiz çocukların bile bakıp imrenmeyeceği
Fakat şimdi sensizliğin benimle aynı şehirde
Unut demek kolay gel bana sor bir de,
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
Devamını Oku
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta