Taştan kelimelerim var benim yorgun ve yıpranmış sayfalar arasında
Metruk binalara benzeyen, bir dağ ağırlığınca
Ve ben kimsesiz çocuklar gibiyim aslında, derin bir yalnızlık ağından
Bir de hezeyanlarla dolu hayalleri, bıraktım ben geride
Kimsesiz çocukların bile bakıp imrenmeyeceği
Fakat şimdi sensizliğin benimle aynı şehirde
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta