17.08.1999 Marmara Depreminde Şehit olanmarın anısına
Hava kara toprak kara,
Ölüm gelir kapkara,
Sarsılırız salonda…
Çığlıklar ara,ara…
Ölümü görürüz de koşamayız kapıya,
Çıkmak mümkün olmuyor, o karanlık odada,
Yinede bir ümitle dua edip tanrıya
Durmadan sesleniriz çığlıklar ara,ara…
Ev çatırdar o yerin
Korkunç uğultusu,
Depreme karşı koyan
Çeliğin yakarışı..
İzmit,Yalova,Gölcük,
Anlatılır medya’da..
Kırk iki can vermişiz
Üzülürüz Gebze’de…
Kader kara.sevgi kara
Umudumuz kap kara..
Yaralar sarılırda,
Çığlıklar ara, ara….
Fethi Taşkın
18.08.1999 Gebze
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
17.08.1999 Saat 03.00 sıraları Kocaeli Gebze İlçesinde beşkatlı aparmanın 1. katındayız.ben yaklaşık 5,4 şiddetindeki depremleri yaşadım bir gürültü inilti ile birlikte 5-10 sn de biterdi..binayı adeta oyuncak sallar gibi sallanıyor..evin içinde duvarların kırılğını görüyorsunuz..yürüyemiyorsunuz adım attığınızda yıkılıyorsunuz..ev ağır hasar aldı ama çökmedi..işte yukarıda ki duygu bu ..Allah birdaha ülkemize böyle bir afet vermesin.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta