Duygusuzun birisine,
Kapıldım gittim eline.
Bende bir insanım hele,
Kendine gel, be hey densiz!
Ben sana bişe demedim,
Önünde elpençe durdum.
Utanmadan bana vurdun,
Kendine gel, be hey densiz!
Güzel söz söylemek varken,
Hırsına yenik düşersin!
Ateş saçarsın ağzından,
Kendine gel, be hey densiz!
Seni nerde tanımıştım,
Adına şiir yazmıştım.
Seni bir melek sanmıştım,
Kendine gel, be hey densiz!
Seni tanıdım da n'oldu,
Hayat bana zindan oldu.
Yıllar geçti unutuldu,
Kendine gel, be hey densiz!
Sen Bozkurt'ta neler ettin
Daima haksızlık ettin.
Sen kendine yazık ettin,
Kendine gel, be hey densiz!
Kayıt Tarihi : 22.1.2021 09:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi: 21.01.2021 seven bir insanın sevdiğinden aldığı acımasız tepkiye karşı umutsuzca serzeniş.
KÖTÜ SÖZ SAHİBİNİ AF ETMEZMİŞ
DERLER. Veyahut eden kendine eder
derviş yoluna gider.
Kötülüğe kötü ve iyiliğe iyi diyen bir
kalbiniz olduğu için sizleri can kutlarım
TEBRİKLER SAYIN BOZKURT
TÜM YORUMLAR (3)