Denizin Mavisiydik Dalların Yeşiliydik Biz

Denizin mavisiydik,dalların yeşiliydik biz
29.03.2025
Deniz'in mavisiydik,dalların yeşiliydik,
Yürekte ağırlaşan saf köpüktük biz.

Dalgalar demet demet hüzme…
Göz rengine aşina,
Kirpikler barışık değil uykuya.

Siyah beyaz değil yeryüzü,
Ölümün rengi kara.

Hayaller gömülü toprakta,kızgın alev parçası.
Kırık kanatların isyanı değildir lakin,
Bu haykırışlar!

Esaretin gölgesi ağır,
Ne heyhat!

Körpecik gonca,filizlenen incecik dal…
Kovuğu çürümeye yüz tutmuş koca çınar yaşamakta.

Gâh dünyayı titretir,
Gâh tir tir titrer çetrefilli dünyada can.
Cengaver yürekler cebelleşir,
Akıl dirgenidir ölümsüzleşen.

Bukalemun gibi değişen dünyanın devinimi..!
Kızıl kırlangıç sürüleri çöreklenir,
Serpilen tohumlar üstüne!

Aciz hüküm ve yoksunsunluk…
Buhrani azabın derinliği habis,
“Kıytırık”dediğin asil tende.

Saadet zincirinden koparılmış bakışlar yitik…
Aksüt gibi masum nice yürekler!

Yer ile Gök bileşenleri arasında
Nefes körüklenir,solgun solgun.
Ölümün rengi kara,
Toprağın rengi kızıl;kan içinde,
Atalardan yadigâr.

Zerrecik umut yolculuğu,bir ömre baki.
Dilsiz yoğuşmalar salih,zihinler gaim ve zırhlı.

Haznesi geniş sancılarla baş başa…
Zan altında duygular…
Aklın tuvali üslupsuz…
Düşünceler sınırsız ve yorgun.
Yaralar derin,kirpikler nemli,
Yürekler hançerli…
Nasıl bir dünya?

Oysa;
Aydınlık yarınlara,dostluğa,
Barışa ve kardeşliğe aşığız.

Bakışlar,ufuklara anlam yüklemekte.
Güneşe takılan göz bebekleri,
Adım adım büyümekte.