mavi değilmiş deniz
bulutlarda beyaz değilmiş
arkadaş ilginç bir şeye değinmiş
yalan dünya,boş dünya
çok merak ediyorum
bunu bize kim öğretmiş
Dünyanın en güzel çocuğuyum ben
deniz aşırı benim her şeyim
sevgilerim,hüzünlerim
iyi ve kötü günlerim
bulunduğum yerden değil mutsuzluğum
ne de yalnızlığım
Kanımca
uzun kaldım yukarıda
zamanıdır
binip bir karıncanın sırtına
inmenin toprak altına
umarım
günlerin uzunluğu ile
baştan çıkarkan düşünceler
güneşin altında kertenkeleler gibi uzanıp
belirsiz tarihlere erteliyoruz yaşamayı
insan olarak damgalanmışız
ne kadar gömülsekte karanlığa
bırakın böyle şeyler yazmayı
aşk meşk falan filan
yetmez yazan birisine bunlar
koca dünya dururken
bir avuç toprakla yetinmek niye
bilirim yadigardır babalarınızdan
Bir kerede çıkıyor nefretim gözlerimden
her seferinde çarpıyor kumral bir gövdeye
hiçmi güzel birşey söyliyemez insan
insan olan birisine
köpürüyor ağazımda sözcükler
küfürün bini bin para
bu hayatı yaşamanın
sözcükleri olmadı
olmaycakta hiçbir zaman
kara gözlerimde çocuksu bir orospu
renk körü gözlerle bakar hayata
tutunacak bir aşk var dersen
Düştü düşüyor İstanbul
yokmu tutan
ziyafet açlığa dönüştü
daha yokmu doyan
Aşk dediğin
bir ada
dört tarafı denizlerle çevrili
kadın dediğin
yüzde yetmiş ikisi sudur
hepsinde olduğu gibi
Paradan,puldan
kadından,kızdan
zevk alışım ondandır
içkiden,sigaradan
küfür etmeden cümle kuramam ben
bahsederken şundan,bundan



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!