Deniz Kızı Şiiri - Aykut Kul

yanlız kalmayı
bir cankurtaran sanıp,
bizi yoran hayat okyanusun içinde ona sarılıp,
birazcık da olsa dinlenip
ve tekrar gücümüzü toparlayıp,
o okyanusta
zaman zaman
büyük dalgalarla baş edebilmek,
ya da zaman zaman
sakin anlarda öylesine kendimizi
akışına bırakabilmek için,
kimi zaman kendimiz ister, kendimiz ararız.

fakat ne acıdır ki o anlar,
zaten okyanus derinliği ve
büyüklüğü içinde
yolculuğun boyunca
aslında sadece bir iki tane olan,
yakınların sana yanlız olduğun hissini
verirlerse eğer.
işte o zaman,
insan balinalara yem olma
kararından vazgeçmiş olsa bile,
deniz kızını
bulmaya artık hiç gücü kalmadığını bilir.

(hamburg/de, aralık’02)