Deniz Şiiri - Mustafa Erdem

(Üsküdar Sahillerinden…)
Görmezler denizi insanlar
farketmezler
dalgaların o büyük kulaklarını
ve farketmezler temaşadaki
o mavi gözleri
ona bakan siyah yüzlü bî-hisler
bî-haberdir, bilmezler
nedir mavilerdeki inleyişler ve hisler

Sallanır bir beşik gibi
dalgakıranın parmaklıkları arkasında,
inler, münzevi ve müşteki
Dalgaları okşarken usulca sahilin bedenini,
yardım diler sanki
biçâre martılardan büküp de belini

Dertleşiriz baş başa aylar, yıllar…
dile gelir yüzündeki tüm kıvrımlar
lacivert aynasından gönlüme yağar
kırık gönüllerden koparak
derin sükûtuna sinen temennâlar…

Dertleşiriz…
aynıdır bizim mevzular;
“Nerdedir o eski sevdalar,
ruhların içinde eridiği o derin bakışlar
ve imandan öte inanışlar? ”
Bazen kızar ahvâle
vurur hışımla sâhile
fışkırır etrafa su suretli can
bir damla kandır yanağımdan kayan
içindeki çocuğun ruhundan sıçrayan…

Ey âşıkların gözyaşlarıyla muhammer sular!
Ey aşkların en ulvisiyle yıkanmış sular!
Ey “ismet” sıfatıyla yamanmış sular!
Ey deniz!
Ey binlerce yârdan artakalan ihtiyar yar!
Ey metruk gönüllere diyar
Dolaştım kokuşmuş gönüllerde uzun yıllar
Edildi kalbimin her hücresi târumar
Ey ilâhi mûsikisi dimağlarda yaşayan
Anladım,
Milyonlarca gönlü sırtında taşıyan
Kırık gönlündür ancak gönlüme âşiyan…

Mustafa ERDEM 12.06.1997- Üsküdar