Şimdi bir dost gibiyiz Seninle
o kadar çok içimi acıtıyor ki bu
üzücü olan her gün sana şiir yazamamam
daha da üzücü olanı Senin bunu anlayamaman.
Yine yalnızlığın dibine çöktüm dün gece
Avuçlarımın arasında kafam,
kafamın içinde Senli düşüncelerle
Kilometrelerce uzakta
Ben dünya çilesi, sakinlerinden...
ismi önemsiz, cismi çaresiz bir kul
Ben gam deryasında, kürek çekerken
yalnızlık kaftanıyla
Masmavi bir Gece.
Bembeyaz dalgaların Ay ışığında
İnciler taktığı sahilde
ılık bir meltem rüzgarı
Düşenler değil de,
düşürenlerin Canı yanmalı,
onlar çekmeli asırlık kahırları.
Sen Gamlanma Cam çiçeği...
Sen de sevdin, belki kendince,
ama benim sevdiğim gibi değildi bakışların,
dokunamadım bile...
O delice tutkuyu sadece düşledim,
bir düşte bile öpemedim gözlerinin kenarını.
İlk Düşüşüm yürümeye başladığımda olmuş
Sonra defalarca, defalarca
Hatırlamıyorum diğerlerini.
Ama son Düşüşüm Yüreğinden
Unutamıyorum.
Canım yanmaz bundan sonrakiler de
Az düşünmek öyle Nietzsche'nin dediği gibi
Ruhun tüm hastalıklarına iyi gelmiyor.
Son zamanlarda düşünmenin
azıda çoğu da zarar veriyor ruhuma.
İnsanın iki beyni vardır...
biri kafasında, diğeri kalbinde.
İkisinin de hafızası var,
ikisinin de nöronları...
Biri duyguyla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!