Kimse bilmiyordu tanrısının adını,
Kendisi de biliyor muydu emin değilim.
Belki de inandığı bir tanrı bile yoktu.
Hayatın kendine verdiği patavatsızlıkla öylece dikiliyordu.
Yaşamak onun için bir külfet, bir eziyet.
Doğanın tınıları, yüreğinde pislikleri süzen bir süzgeç.
İnsan sesine tahammülü kalmamış, bu iğreti ondan olsa gerek.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta