Kimse bilmiyordu tanrısının adını,
Kendisi de biliyor muydu emin değilim.
Belki de inandığı bir tanrı bile yoktu.
Hayatın kendine verdiği patavatsızlıkla öylece dikiliyordu.
Yaşamak onun için bir külfet, bir eziyet.
Doğanın tınıları, yüreğinde pislikleri süzen bir süzgeç.
İnsan sesine tahammülü kalmamış, bu iğreti ondan olsa gerek.
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta