Değişti Hayatın Rengi Şiiri - Kasım Kobakçı

Sırtıma dayandı bir yuva, eve dönüştü her yer,
Bir yurt inşa edin sımsıkı, kaderi biriktiren.
Neşeyle dolmuş caddeler ve şöleninde anneler,
Minik bebeklerin gülüşlerinde, fışkıran etekler.
*
Beliriverdi zihnimde, bu anı birdenbire,
Yitip gitti ansızın, parlayıp ışıltısıyla,
Gafletin gölgesinde konuşurken, ulu bir dağ gibi,
Çullandı birden, ağırlığıyla yavaşça üzerime.
*
Kapkara bir hale bürünüp, değişti hayatın rengi,
Üzerime yayıldı yavaşça, tüm ağırlığını verip.
Patlayacak kesinlikle, bu sıkıntılı ağır yüküm,
Geliyor benim peşimden, acının bu derin yükü.
Sürünüp duruyor sürekli, şehir meydanlarında.