Değil mi? Şiiri - Gülbiye Yılmaz

Bir gün yok olacağımı biliyorum,
Ama: beni sevenlerimin;
Unutmayacağını da biliyorum.
İşte bu nedenle (hayata) :
Cesaretle ve daha “umutla”sarıldım.
Elimde ki en büyük “servetim”
Koskoca bir “ umut” “ve sevenlerim”
Allah tan dileğim!
Bunları almasın ‘elimden! ”
Varım, var oldukçada sevmek isterim:
Büyük hayal değil mi? Zaten, umut dediğin,
Umutlar çökmedikçe, ayakta kalmak,
Yaşamın uç noktasına kadar, savaşmak,
Sevginin “uğruna” bir şekilde, yarışmak,
İnsanlığımızı kaybetmeden, yaşamak,
Görevimiz değil mi?
Eh! Hayata esir düşmüşüz bir kere,
Başkasını suçlamanın;
Anlamı yok boş yere;
Bazen ' düşünüyorum da,
Soruyorum kendime!
İnsan insanı yok etmek istemesi neden?
Paylaşılmayan nedir? Diye!
İnsan insanın “umutlarını” çökerttiği bu dünyada:
Yaşama “kurşun “ sıkmanın bir şeklide bu ya!
Paranın (patron) olduğu şu zamanda:
Yok, olmak kolay;
Var” olmanın zorluğunda;
Mücadele etmenin, insanca! Yaşamanın: bedeli:
Ödüllerin en güzeli;
Yok, olsak ta “unutulmamak” DEĞİL Mİ?

GÜLBİYE YILMAZ….